Maakbaarheid als moderne illusie herkennen we nauwelijks als zodanig omdat het vermomd gaat als plausible politieke ambitie en ideologie. Ons perspectief op complexiteit wordt bepaald door het soort bewustzijn van waaruit we ernaar kijken, en dat heeft daarom betekenis voor hoe we complexiteit beoordelen. Bewustzijn is te definiëren als de manier waarop we naar de wereld en onszelf kijken, deze zien en waarnemen, en ze daarom zo beleven. En wat we waarnemen en ervaren beschouwen we als de werkelijkheid. Continue reading “Maakbaarheid en bewustzijn”
Voorbij de maakbaarheidsillusie
Het heeft geen zin om de volgende steen in de vijver van de polarisatie te gooien bij een beschouwing van de coronacrisis. Laten we nuchter kijken naar de fenomenologie van het handelen van staat en politiek. De staat heeft gedaan wat in een risico-vrezende maatschappij met een maakbaarheidsobsessie verwacht kan worden, al is het maar omdat iedereen hetzelfde deed.
Moderniteit en individualisering: versplintering van materie en geest
Complexiteit en controleverlies
Overheidsorganisaties zijn in de afgelopen decennia superingewikkeld geworden. Dat komt door steeds groeiende maatschappelijke complexiteit, onstuitbare digitalisering, regelmatige bezuinigingen en veranderende politieke prioriteiten. Bovendien kunnen overheidsorganisaties hun taakgebied niet afbakenen tot die domeinen die ze beheersen, zoals het bedrijfsleven dat wel kan. De overheid kan bijvoorbeeld niet stoppen met de jeugdzorg omdat ze vindt dat het te duur wordt. Continue reading “Moderniteit en individualisering: versplintering van materie en geest”