Bang voor een angstcultuur

Marcel Levi struikelde onlangs over zijn column in het Parool over angstculturen. Naar aanleiding van het gedoe rondom de oud-voorzitter van de Tweede Kamer, Khadija Arib, zei hij dat een beroep op onveiligheid in organisaties regelmatig misbruikt wordt. Veiligheid dreigt een modieus en betekenisloos buzzword te worden zo beweerde hij, voor alle situaties waarin je niet helemaal je zin krijgt. Zijn vrijmoedigheid mocht niet lang duren. Hij werd al snel door zijn peergroup van universiteitsbestuurders tot de orde geroepen en hij moest naar goed bijbels gebruik door het stof. Kom daar eens om, zou ik zeggen, een leider met een belangrijke maatschappelijke positie die zich uitspreekt over relevante en soms schurende maatschappelijke vraagstukken. Verder lezen “Bang voor een angstcultuur”

Persoonlijk leiderschap en seksualiteit – heel de mens

Soms leiden rare dwarsverbanden tot opmerkelijke inzichten.

In mijn praktijk als leiderschapsconsultant klinkt het begrip “persoonlijk leiderschap” bijna dagelijks. Het is wat modieus en oppervlakkig jargon, maar het voorziet blijkbaar in een behoefte in de soms ondragelijke hectiek van moderne organisaties. Het gaat over leiderschap; altijd goed. Én het is persoonlijk, dus voor elk wat wils. Verder lezen “Persoonlijk leiderschap en seksualiteit – heel de mens”

Jung’s Neurose

In deze tijd van welig tierende neurosen, neurotische opvattingen en identiteiten, en van neurotische organisaties heeft dit prachtige autobiografische verhaal van C.G. Jung nog niets aan actualiteit ingeboet. Hij schetst in kleurrijke, glasheldere en sterk reflectieve beelden een belangrijke gebeurtenis uit zijn eigen jeugd, in 1887. Verder lezen “Jung’s Neurose”